Dr Dorota Frączek styczeń 2020
Ten krótki artykuł skierowany jest do
osób nie będących teologami, dlatego temat jest ujęty prosto i w skrócie aby
przedstawić znaczenie biskupa Rzymu dla Kościoła. Brak odniesienia się do
dokumentów Kościoła jest zamierzony, ponieważ ci którzy podważają znaczenie papieża,
odrzucają również nauczanie Nauczycielskiego Urzędu Kościoła.
NOWOTESTAMENTALNE PODSTAWY PRYMATU ŚW.
PIOTRA.
Nie tylko w historii, ale i w
ostatnim czasie podważa się prymat św. Piotra, czyli uznanie biskupa Rzymu za
widzialną głowę Kościoła. Za każdym razem, kiedy wypowiadano papieżowi eklezjalne
posłuszeństwo prowadziło to do schizmy zresztą z godnie ze słowami samego
Jezusa: „Uderzę pasterza, a rozproszą się owce stada” Mk 26,31.
Konstytuowanie się Kościoła
Już w Starym Testamencie pojawia się
idea narodu wybranego a więc takiego za pośrednictwem którego Bóg realizuje
swoją wolę. Chociaż Naród Wybrany funkcjonuje jako nazwa własna Żydów to jednak
już w ST pojawia się idea narodu wybranego jako związku wielu narodów co wyraża
się w Księdze Wyjścia 24,4; 28,21 poprzez Dwanaście Pokoleń.
W Starym Testamencie na określenie
Bożego ludu używano wielu określeń. Oprócz
wymienionych „Naród Wybrany” i „Dwanaście Pokoleń” spotkać Można jeszcze takie określenia
jak Święta Rzesza, Diaspora, Święte Miasto, Zgromadzenie Kultyczne, Własność
Boża, Królestwo Boże.
Począwszy od Abrahama
aż do przyjścia Jezusa Lud Boży zawsze miał swoją głowę w rozumieniu rządów. To
znaczy, że zawsze ktoś stał na czele ludu jako rządzący z ramienia Boga czy to
patriarchowie czy to sędziowie czy królowie.
Jezus swoją publiczną działalność
zaczyna (oczywiście po chrzcie) od powołania Dwunastu. Jest to kontynuacja
myśli starotestamentalnej polegającej na ukonstytuowaniu się ludu Bożego
zwanego Nowym Ludem Bożym.
Po
zmartwychwstaniu Jezus polecił im, aby udali się na górę. Góra w Piśmie Świętym
symbolizuje działanie Boże, obecność Boga, dlatego nie bez znaczenia jest fakt
iż ostatnie polecenie dał Jezus Apostołom na górze: „ Jedenastu zaś uczniów udało się do Galilei na górę, tam gdzie Jezus im
polecił. A gdy Go ujrzeli,
oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. Wtedy Jezus
podszedł do nich i przemówił tymi słowami: «Dana Mi jest wszelka władza w
niebie i na ziemi. Idźcie więc
i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha
Świętego. Uczcie je zachowywać
wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do
skończenia świata» (Mt 28, 16-20)
Jezus przemawia
mocą Bożą i na jego mocy Apostołowie mają iść i głosić. Słowa Jezusa „Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do
skończenia świata” świadczą o tym, że ta misja nie dotyczy tylko
konkretnych osób, konkretnych apostołów ale jest ona przekazywana dalej jako
sukcesja apostolska.
Św. Piotr w Gronie Dwunastu.
Ciekawą jest rzeczą, że Jezus
przebywając w gronie Apostołów, przewodząc im i będąc ich Nauczycielem
jednocześnie wyłania spośród nich Piotra jako zajmującego pierwsze miejsce,
jako mającego szczególne zadanie. Św. Piotr został powołany jako pierwszy.
Zaraz też na początku Jezus wsiadł do jego łodzi, kazał mu wypłynąć a następnie
zaczął nauczać. Fakt nauczania Jezusa z łodzi Piotra ma znaczenie teologiczne.
Dzisiaj łodzią Piotra jest Stolica Apostolska z której płynie nauka samego
Jezusa tak jak niegdyś miało to miejsce na Jeziorze Genezaret; „ Pewnego razu -
gdy tłum cisnął się do Niego aby słuchać słowa Bożego, a On stał nad jeziorem
Genezaret - zobaczył dwie łodzie, stojące przy brzegu; rybacy
zaś wyszli z nich i płukali sieci. Wszedłszy do jednej łodzi,
która należała do Szymona, poprosił go, żeby nieco odbił od brzegu. Potem
usiadł i z łodzi nauczał tłumy.” (Łk 5, 1-3) Następnie rzekł do Piotra: «Wypłyń
na głębię i zarzućcie sieci na połów!». A
Szymon odpowiedział: «Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i niceśmy nie ułowili.
Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci». Skoro to uczynili, zagarnęli
tak wielkie mnóstwo ryb, że sieci ich zaczynały się rwać.” (Łk 5,4-6) Ten
fragment nie służy temu, aby pokazać jakie cuda potrafił czynić Jezus ale
poucza on że za tym co czyni Piotr stoi sam Jezus. Jezus nie mówi „”wypłyńcie
na głębię i zarzućcie sieci” tylko mówi „wypłyń na głębię i zarzućcie sieci.”
To Piotr otrzymuje polecenie wypłynięcia, on jest tym, który przewodniczy temu
połowowi a dopiero inni razem z nim mają zarzucić sieci.
Święty Piotr wielokrotnie występuję w
imieniu wszystkich Apostołów.
Mt 16, 16; Mt
18, 21; Mt 19, 27; Mk 8, 29; Łk 8, 45; Łk 9, 20; Łk 9, 33; Łk 12, 41; J 6, 68–69;
Dz 15, 7). ), „Odpowiedział Piotr i apostołowie” (Dz 5, 29), „Zapytali Piotra i
pozostałych apostołów” Kiedy wymienieni są wszyscy Apostołowie Piotr nie tylko
jest na pierwszym miejscu ale dodatkowo nazwany jest pierwszym (Mt 10, 2), „Apostołowie
i starsi (...) przemówił do nich Piotr” (Dz 15, 6–7).
Również Jezus kiedy wymienia Apostołów lub kilku z mich, Piotr zawsze
jest pierwszy (Mt 17, 1; Mt 26, 37; Mk 3, 16; Mk 5, 37; Mk 9, 2; Łk 6, 14; J
21, 2; Dz 1, 13).
Pismo Święte niemal
za każdym razem wyróżnia Piotra spośród innych uczniów: „Piotr razem z
Jedenastoma” (Dz 2, 14 (Dz 2, 37), „Powiedzcie Jego uczniom i Piotrowi” (Mk 16,
7), „Apostołowie oraz bracia Pańscy i Kefas” (1 Kor 9, 5), „Pospieszył za Nim
Szymon z towarzyszami” (Mk 1, 36), „Piotr i towarzysze” (Łk 9, 32), „Piotr w
obecności (...) 120 osób” (Dz 1, 15),
Spośród
wszystkich Apostołów tylko Piotrowi Jezus zmienił imię; „Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie
uważacie?» Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn
Boga żywego». Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony.
Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w
niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś
Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go
nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na
ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w
niebie». Wtedy surowo zabronił uczniom, aby nikomu nie mówili, że On jest
Mesjaszem. ” (Mt 16 15-20). Już sama zmiana imienia jest znacząca albowiem
nadawanie imienia lub zmiana wiązała się
z posłannictwem i konkretnym zadaniem. Samo imię oznaczające Skałę wskazuje na
to jakie to jest zadanie. Z kontekstu Pisma Świętego skałę odczytujemy jako
solidny fundament na którym należy budować. Jezus właśnie na fundamencie
Piotra, pierwszego spośród wszystkich Apostołów zechciał zbudować swój Kościół .
Klucze są symbole władzy co Jezus dodatkowo potwierdza wprost słowami; „; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie
związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie».”.
Nie mówi zwiążecie wy Apostołowie tylko ten Pierwszy. I to właśnie ten Kościół
ma obietnicę przetrwania do końca świata i w takim Kościele Jezus jest obecny
po wszystkie dni.
To nikt inny jak
Piotr otrzymuje bezpośrednio od Jezusa władzę nad biskupami (baranki) i nad
całym ludem (owce); A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do
Szymona Piotra: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?»
Odpowiedział Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham». Rzekł do niego: «Paś
baranki moje!» I znowu, po raz drugi,
powiedział do niego: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?» Odparł Mu: «Tak,
Panie, Ty wiesz, że Cię kocham». Rzekł do niego: «Paś owce moje!». Powiedział mu po raz trzeci: «Szymonie, synu Jana,
czy kochasz Mnie?» Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: «Czy
kochasz Mnie?» I rzekł do Niego: «Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię
kocham». Rzekł do niego Jezus: «Paś owce moje! (J 21, 15-17). Wspomnę tylko,
że w Piśmie Świętym przeznaczonym dla protestantów którzy odrzucają prymat św.
Piotra jest trzy razy użyte słowo „owce” co oznacza odrzucenie grona biskupów.
Można by zadać pytanie po co wyłania
Piotra jako pierwszego spośród Apostołów, po co to robi skoro to On przewodzi,
po co jeszcze jakiś pierwszy? To świadczy o tym, że Jezus ustanawia swój
Kościół nie tylko na tamte czasy, ale do końca świata i że ustanawia go
Kościołem hierarchicznym z jego widzialną głową poprzez którą sam kieruje Kościołem
Tekstów uczących
o prymacie biskupa Rzymu jest więcej w Piśmie Świętym jak np. wyjście do
pustego grobu albo połów ryb w ewangelii św. Jana. Jednak dla zachowania nie za
dużej objętości pominę te fragmenty.
Nieomylność papieża.
Biskup Rzymu jest nieomylny w
sprawach wiary i dogmatu zawsze kiedy mówi ex catedra . To nie oznacza, że poza
tymi sytuacjami nie ma władzy związywania lub rozwiązywania. Pouczanie papieża,
że liturgię zrobił nie tak, że dopuścił komunię na rękę czy na stojąco czy
inaczej, czy orzekł tak czy inaczej na temat celibatu albo innej dyscypliny Kościoła
czy że zmienił cokolwiek w kościele jest nie tylko brakiem znajomości Pisma Świętego,
ale jest odrzuceniem samej nauki Jezusa Chrystusa.
Niektórzy za
przykład omylności papieża podają Honoriusz
I (625-638) jednak robią to bez zgłębienia historycznego.
Nas wiernych obliguje uznanie prymatu
biskupa Rzymu, bo nawet gdyby on się
pomylił to on wziąłby za to odpowiedzialność. My zaś pozostajemy w łączności z
Kościołem, z tym Mistycznym Ciałem Chrystusa w którym On jest obecny.
#nieomylność papieża
#prymat św. Piotra
#św. Piotr
#papież
#biskup Rzymu
#Dorota Fraczek
#nieomylność papieża
#prymat św. Piotra
#św. Piotr
#papież
#biskup Rzymu
#Dorota Fraczek
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz